… memento vivere …
… pamiętaj o życiu …
Guido Georg Friedrich Erdmann Heinrich Adalbert
- Hrabia Henckel von Donnersmarck,
od roku 1901 Książę Henckel von Donnersmarck
(1830 - 1916)
Odebrał staranne wykształcenie w szkołach zachodniej Europy. Poznał tam nowoczesne metody zarządzania, a goszcząc na zachodnich salonach zyskał także ważne kontakty finansowe. Wyrósł na wysokiego, przystojnego młodzieńca o kształtnych brwiach i nosie, pięknych szmaragdowozielonych oczach i czarnych włosach.
W 1848 roku w wieku 18 lat, za 60 tys. talarów, wykupił od ojca dobra alodialne, w skład których wchodziły m.in. część ziem, kopalni i hut Górnego Śląska. Zlikwidował hipotekę, jaka ciążyła nad jego posiadłościami (kilkaset tys. talarów) i wszedł w posiadanie tak znaczących wówczas obiektów jak m.in.: kopalnie węgla kamiennego Concordiagrube w Zabrzu, Karsten-Centrumgrube w Bytomiu, Andalusiagrube w Piekarach Śląskich oraz kopalnie rud cynku: Mathildegrube, Ceciliegrube, Scharleygrube oraz Bethlen-Falva hütte i Deutschlandgrube w Świętochłowicach czy huta cynku Thurzohütte.
W 1853 roku założył pierwszą na Dolnym i Górnym Śląsku spółkę akcyjną o nazwie: Śląskie Kopalnie i Cynkownie z siedzibą w Lipinach / Świętochłowice na Śląsku. W tym samym roku uruchomił Donnersmarckhütte, w Zabrzu zaś w 1855 uruchomił Guidogrube także Zabrzu. Inne jego zakłady to Schlesiengrube w Chropaczowie, Donnersmarckgrube oraz Guidottohütte w Chwałowicach, a w sąsiednich Jankowicach znajduje się inna jego kopalnia Blüchersachtegrube.
Inwestował także w Zagłębiu Ruhry, Sardynii, Francji i na Morawach. W Kaletach założył celulozownię, później papiernię, którą z czasem połączył z podobnymi zakładami w Dąbiu k. Szczecina. W Szczecinie wybudował także hutę Kraft, gdzie drogą morską sprowadzał surówkę metaliczną. Posiadał także trzy gorzelnie i trzy tartaki.
W roku 1863 zainwestował także w Rosji, gdzie zakupił kopalnie. W 1868 uruchomił walcownię w hucie w Morawskiej Ostrawie.
Miał swoje rezydencje w Paryżu, Berlinie, Rottach-Egern, Reptach, Świerklańcu, gdzie znajdował się piastowski zamek Neudeck i pałac zwany ‘Małym Wersalem’ oraz pałac myśliwski w Kaletach i dworek w Bibieli.
Poza przemysłem ciężkim, Guido darzył zainteresowaniem inne, społecznie istotne przedsięwzięcia. Dofinansował budowę świątyń w Reptach, Świerklańcu, Tarnowskich Górach, Starych Tarnowicach, Mikulczycach, Wieszowie, Kamieniu i Zaborzu. 2,5mln marek przeznaczył na istniejącą po dziś fundację ‘Fürst Donnersmarck-Stiftung’. Guido jest również jednym z darczyńców, który przekazał pieniądze na budowę Muzeum Pergamońskiego w Berlinie.
Podstawą fortuny Guido Henckel von Donnersmarck były zakłady przemysłowe na Górnym Śląsku. Przy zakładach powstawały osiedla patronackie, ale również kasyna, przychodnie, szkoły. Wszystko po to, by zatrzymać robotników w jednym miejscu.
10 maj, rok 1871 podczas obrad w Wersalu
Często bywał w Paryżu, który w tamtym czasie był europejską stolicą kultury i życia towarzyskiego. Młodzieniec zrobił tam ogromne wrażenie. Kobiety określały go jako przystojnego, ponętnego, a na dodatek był bajecznie bogaty. Majątek jaki posiadał Guido wyceniano na 250 mln marek – dla porównania zarobki przeciętnego pracownika jego zakładów wynosiły 30 marek na miesiąc.
To w Paryżu spotkał najsłynniejszą kobietę prowadzącą salon towarzyski, pełniący rolę kulturalno – literacko – rozrywkową – Blankę do Paiva. W jej salonie skupiała się elita ówczesnej Francji, a nawet Europy. Bywali u niej kompozytorzy i pianiści - Ferenc Liszt, Henri Herz oraz Richard Wagner, pisarze i poeci - Theophile Gautie oraz bracia: Jules i Edmound de Goncourt, dziennikarz i publicysta - Emile de Girardin. Gościł nawet cesarz Napoleon III. Właśnie w tym okresie powstały Pola Elizejskie, na których bogaci wykupywali parcele i budowali swoje pałace. Również Guido wybudował dla Blanki bardzo luksusowy budynek, który przetrwał do czasów współczesnych. Dzisiaj jest to drogi i ekskluzywny „Hotel de la Paiva”. Według legendy do plafonu pozowała Blanka.
... kliknij w foto aby powiększyć ...
... click on the pix to enlarge ...
... click on the pix to enlarge ...
pierwsza z prawej dama siedząca w powozie to hrabina Blanka
nad nią też z prawej siedzi dwóch gentlemenów hrabia Guido to ten w jasnym kapeluszu
Blanka posiadała imponującą biżuterię. Gdy cesarzowa Eugenia wysprzedawała klejnoty, Guido kupił szmaragdowy naszyjnik, który kazał przerobić na diadem. Kilka lat temu na jednej z aukcji sprzedano go za 13 mln dolarów, sprzedającymi nie była jednak rodzina Henckel von Donnersmarck. Jeden z klejnotów kupił król Hiszpanii Juan Carlos dla swojej żony – królowej Zofii.
Związek Guido i Blanki uchodził za niezmiernie udany i szczęśliwy mimo dość sporej różnicy wieku między małżonkami – to Blanka była 11 lat starsza od męża. Jedynym problemem był brak potomstwa. Przemysłowiec myślał, że to on nie może mieć dzieci, ponieważ Blanka miała syna. Zmarła 21 stycznia 1884 roku. Została pochowana w starym mauzoleum w Świerklańcu.
Za jakiś czas poznał pewną zamężną amerykankę, Rosalie Coleman (z domu Pareut). W 1885 roku na świecie pojawił się ich syn – Odo Deodatus, czyli „dany od Boga”. Chłopczyk przyjął nazwisko jednej z kuzynek – Voss, a potem Tauren.
Wkrótce Guido poznał Katję Slepcov (Katarzynę), byłą żonę ministra sprawiedliwości Rosji – Murawiewa. Zdecydował się na drugie małżeństwo i poślubił ją W 1887 w Wiesbaden. Guido miał z Katarzyną dwóch synów – Guidotto (1888-1959) i Krafta (1890-1977). Pierwszy z nich odziedziczył Świerklaniec, a drugi – Repty. Początkowo Guidotto mieszkał w Kozłowej Górze, ale po śmierci Guido przeprowadziła się tam Katarzyna, natomiast młody Donnersmarck przeniósł się do rodowej siedziby.
... kliknij w foto aby powiększyć ...
... click on the pix to enlarge ...
Książę Guido i Księżna Katarzyna
[*]– RM – reichsmark – ówczesna waluta niemiecka
W latach 1870-71 jako pruski oficer Guido brał udział w straszliwej wojnie francusko-pruskiej, w tym w oblężeniu Metzu, gdzie został gubernatorem. Otto von Bismarck mianował go prefektem kraju Lotaryngia Niemiecka. Brał udział w obradach w Wersalu, gdzie odniósł wielki sukces. Za jego radą została podniesiona kontrybucja, jaką Francja miała zapłacić Niemcom po przegranej wojnie, z 1 mld do 5 mld franków w złocie.
Guido odgrywał także ważną rolę w polityce niemieckiej Rzeszy. Pracował w służbie dyplomatycznej, był deputowanym Śląskiego Sejmu Prowincjonalnego. Odznaczono go najwyższym pruskim Orderem Orła Czarnego. W dniu 14 marca 1896 r. został 13. wolnym panem stanowym Bytomia (tytuł dziedziczny dla jego potomstwa. 18 stycznia 1901, choć nie był lubiany przez cesarza, otrzymał tytuł dziedzicznego pruskiego księcia von Donnersmarck.
W grudniu 1916 roku Guido Henckel von Donnersmarck wyjechał do Berlina. Złapał tam bardzo mocne przeziębienie, a że był już stary i słaby to zmarł około południa 19 grudnia. Pogrzeb odbył się dzień przed wigilią, pochowano go w nowym mauzoleum kościoła w Świerklańcu na wschodnio-północnym krańcu parku.
Świątynia jest kopią znajdującego się w Berlinie kościoła St. George’s Anglican Church w kompleksie pałacowym Monbijou. Projektantem obydwu był urodzony w Pszczynie, ulubiony architekt cesarza Niemiec - Julius Carl Raschdorff. Krypta grobowa składała się z 19 komór grobowych wykonanych z betonu. Podłoga umożliwiała pochówek w ziemi, ponieważ druga żona Guido – greko-katoliczka Katarzyna zgodnie z zasadami swojej wiary, mogła być tylko tak pochowana.
Kościół i mauzoleum rozkradziono i zdewastowano w 1945 roku.
Rada Parafialna Parafii rzymsko-Katolickiej wystosowała pismo do ówczesnego zarządcy parku, Wojewódzkiego Zarządu Związku Samopomocy Chłopskiej w Katowicach z prośbą o przekazanie obiektu. Nastąpiło to dopiero w 1957 roku, a więc po 12 latach. Po dwóch latach czerwone władze regionu wprowadziły zakaz odprawiania nabożeństw. Pojawił się nawet pomysł żeby zbudować tam basen kąpielowy i w tym celu zaadaptować budynek kościoła oraz mauzoleum. Dopiero w latach osiemdziesiątych kaplica została wyremontowana dzięki staraniom świerklanieckich parafian i proboszcza.
... kliknij w foto aby powiększyć ...
... click on the pix to enlarge ...
W latach ’60 kiedy to Śląskiem władały przeohydne i wredne oraz do cna zwyrodniałe komuchy przy okazji wyburzania ruin zamku i pałacu w Świerklańcu doszło ponoć do niewyobrażalnej profanacji zwłok Księcia Guido Henkel von Donnersmarck. Wydobyto mianowicie z kościelnego mauzoleum jego zwłoki i rozstrzelano pośmiertnie (symbolicznie?) na dziedzińcu.
Dlaczego, po co, jakim celu ?? Kto pojmie komunistycznych zboczeńców i zwyrodnialców …
Co potem zrobiono z tym zwłokami ? Ponoć ktoś pozbierał resztki i zamurował w jednej dwóch z widocznych na poniższym zdjęciu krypcie. W której krypcie spoczywa Księżna Katarzyna, a w której Książę Guido – nie wiadomo. Przy tej okazji mocno naruszono (jak widać) zasady religii greko-katolickiej, której wyznawczynią była Księżna Katarzyna (Katja Slepcov - Rosjanka), a mianowicie pochowano ją chyba w betonowej krypcie a nie w ziemi.
... kliknij w foto aby powiększyć ...
... click on the pix to enlarge ...
... click on the pix to enlarge ...
Guido odgrywał także ważną rolę w polityce niemieckiej Rzeszy. Pracował w służbie dyplomatycznej, był deputowanym Śląskiego Sejmu Prowincjonalnego. Odznaczono go najwyższym pruskim Orderem Orła Czarnego. W dniu 14 marca 1896 r. został 13. wolnym panem stanowym Bytomia (tytuł dziedziczny dla jego potomstwa. 18 stycznia 1901, choć nie był lubiany przez cesarza, otrzymał tytuł dziedzicznego pruskiego księcia von Donnersmarck.
W grudniu 1916 roku Guido Henckel von Donnersmarck wyjechał do Berlina. Złapał tam bardzo mocne przeziębienie, a że był już stary i słaby to zmarł około południa 19 grudnia. Pogrzeb odbył się dzień przed wigilią, pochowano go w nowym mauzoleum kościoła w Świerklańcu na wschodnio-północnym krańcu parku.
... kliknij w foto aby powiększyć ...
... click on the pix to enlarge ...
... click on the pix to enlarge ...
pogrzeb Księcia
Świątynia jest kopią znajdującego się w Berlinie kościoła St. George’s Anglican Church w kompleksie pałacowym Monbijou. Projektantem obydwu był urodzony w Pszczynie, ulubiony architekt cesarza Niemiec - Julius Carl Raschdorff. Krypta grobowa składała się z 19 komór grobowych wykonanych z betonu. Podłoga umożliwiała pochówek w ziemi, ponieważ druga żona Guido – greko-katoliczka Katarzyna zgodnie z zasadami swojej wiary, mogła być tylko tak pochowana.
Kościół i mauzoleum rozkradziono i zdewastowano w 1945 roku.
Rada Parafialna Parafii rzymsko-Katolickiej wystosowała pismo do ówczesnego zarządcy parku, Wojewódzkiego Zarządu Związku Samopomocy Chłopskiej w Katowicach z prośbą o przekazanie obiektu. Nastąpiło to dopiero w 1957 roku, a więc po 12 latach. Po dwóch latach czerwone władze regionu wprowadziły zakaz odprawiania nabożeństw. Pojawił się nawet pomysł żeby zbudować tam basen kąpielowy i w tym celu zaadaptować budynek kościoła oraz mauzoleum. Dopiero w latach osiemdziesiątych kaplica została wyremontowana dzięki staraniom świerklanieckich parafian i proboszcza.
... kliknij w foto aby powiększyć ...
... click on the pix to enlarge ...
wnętrze mauzoleum gdzie podobno spoczywa
Książę Guido i jego druga żona Księżna Katarzyna Slepcov
PostScriptum
... świadkowie, którzy widzieli ten kościółek w ohydnych komuna-czasach - kiedy był ruiną - świadczą, że KRYPTY BYŁY PUSTE !!? Jest zatem raczej pewne, że nie ma tam dzisiaj nic jeno zamurowane, puste krypty. Lokalna komuch hołota wyrzuciła gdzieś zwłoki Księcia i Księżnej tak samo jak szacownych obywateli wolnego Śląska i Polski, których pochowano niegdyś w mauzoleum przy zamku.
- oto jeden z takich świadków - - - - >>
W latach ’60 kiedy to Śląskiem władały przeohydne i wredne oraz do cna zwyrodniałe komuchy przy okazji wyburzania ruin zamku i pałacu w Świerklańcu doszło ponoć do niewyobrażalnej profanacji zwłok Księcia Guido Henkel von Donnersmarck. Wydobyto mianowicie z kościelnego mauzoleum jego zwłoki i rozstrzelano pośmiertnie (symbolicznie?) na dziedzińcu.
Dlaczego, po co, jakim celu ?? Kto pojmie komunistycznych zboczeńców i zwyrodnialców …
Co potem zrobiono z tym zwłokami ? Ponoć ktoś pozbierał resztki i zamurował w jednej dwóch z widocznych na poniższym zdjęciu krypcie. W której krypcie spoczywa Księżna Katarzyna, a w której Książę Guido – nie wiadomo. Przy tej okazji mocno naruszono (jak widać) zasady religii greko-katolickiej, której wyznawczynią była Księżna Katarzyna (Katja Slepcov - Rosjanka), a mianowicie pochowano ją chyba w betonowej krypcie a nie w ziemi.
wyszukał, zebrał i ułożył w powyższą opowieść
Jan Yahu Pawul
Jan Yahu Pawul
styczeń / luty 2017
PostScriptum foto
... kliknij w foto aby powiększyć ...
... click on the pix to enlarge ...
... click on the pix to enlarge ...
1903r. - cesarz Wilhelm II i książę Guido Henckel von Donnersmarck
prawdopodobnie pisma / dokumenty Księcia z jego podpisem
- nie ma co do tego pewności,
podpisy na tych pismach są całkowicie różne
- być może Książę używał dwóch / trzech podpisów ??
... wielka łza zakręciła mi się w oku (pomimo moich 64 lat)
... jakże tragiczny i wielce smutny los spotkał tych ludzi
i ich posiadłości na ziemi świerklanieckiej / śląskiej,
której tak dużo dali
i ich posiadłości na ziemi świerklanieckiej / śląskiej,
której tak dużo dali
... nic tylko smutek, melancholia i smutek ...
... click on the pix to enlarge ...
PROKLAMACJA CESARSTWA NIEMIECKIEGO
w 'Sali Lustrzanej' - 'Wersalu'
Książę Guido Henckel von Donnersmarck - pierwszy od lewej w spodniach z czerwonymi lampasami
Wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza
... the end
https://pl.wikipedia.org/wiki/Henckel_von_Donnersmarck
Genialne ! Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńMarek H